Anijs: ik gruwde er vroeger van. Vooral door de combinatie met de warme melk waar het in ging. Op vakantie bij mijn oma lette ik niet goed op tijdens een spelletje blikje trappen (het blikje was de buut), de auto had ik niet gezien en ik belandde op de motorkap. De botsing liep met een sisser af, maar ik moest warme melk met anijs drinken om tot rust te komen.... vreselijk! 
De combinatie van anijs met alcohol bevalt me inmiddels beter. Zo af en toe een glaasje sambuca na een heerlijk etentje bij de Italiaan is niet te versmaden. Vroeger at ik nog weleens in een Grieks restaurant waar je welkom werd geheten met een glaasje ouzo. Grieks eten doe ik niet vaak meer: teveel vlees. Maar in mijn vaste vakantieland Frankrijk drink ik weleens een glaasje pastis met de Fransen (dat hoort er daar zo'n beetje bij). Ik ben er nog niet uit of ik dat nou wel zo lekker vind... sociaal drinken, het schijnt de eetlust op te wekken, maar drink er niet teveel van: het stijgt snel naar je hoofd en zakt in je benen!!!
Enne...  er is natuurlijk ook helemaal niks mis met een kopje anijsthee!!


#3
Recept tot het maaken van
Anisette
[Ry]
       3 stuivers Anysoly
       3/4 [pond] Brood-zuiker
       een kan Brandewijn
Doet de Broodzuiker in een tregter
boven den Brandewijn, giet daarop
eerst de Anysoly en voorts van tijd
tot tijd een wijnig van den Brande
tot dat alles doorgeloopen is.

Het is weer bijna St. Jan (24 juni), de sterfdag van Johannes de Doper én het einde van het aspergeseizoen. Jammer, maar wat heb ik er toch weer van genoten. Gelukkig heb ik nog wat aspergesoep ingevroren. Vroeger maakte mijn moeder altijd kilo's asperges in, als voorraad voor de rest van het jaar, ook erg lekker. Ze was er altijd nogal zuinig mee: de maand voordat het aspergeseizoen weer zou beginnen moesten ineens al die potten asperges nog op (ze had de potten weer nodig voor de nieuwe lichting). Zelf heb ik me nooit aan inmaken gewaagd, hoewel het onderstaande recept er wel eenvoudig uit ziet.

Aspersies inmaken

Na dat ze gescheld zijn breekt
men ze in 3 stukken en legt
ze ieder afzonderlijk bij een des
koppen, de middelstukken en
de achterste einde, nu zet men
water met zout op, als het kookt
doet men er de achterste einde in zoo
een oogenblik laten koken, dan de middel
stukken dan weder laten koken dan de koppen
als ze koken schept men ze op een servet laat ze
koud worden doet ze in flessen met boter pekel en een schepje vet.

Voor crème brûlée kun je me midden in de nacht wakker kunt maken, zo lekker vind ik het. Heerlijk, die combinatie van het koele romige en het warme harde gekarameliseerde suikerlaagje. En bovendien heb ik ook hele goede herinneringen aan een warme juni-avond in Barcelona, lekker eten en crème brulée als nagerecht....al heette die variant crema catalana.  Catalonië zou de bakermat van dit gerecht zijn, hoewel ook de Engelsen en de Fransen claimen dat zij dit gerecht bedacht hebben. Het is geen nieuw gerecht: recepten voor crème brûlée zijn overgeleverd uit 17e-eeuwse Franse kookboeken. Ook in de Tilburgse herberg 'De Gouden Zwaan' werd dit gerecht geserveerd, zoals onderstaand recept getuigt.

Crême brulé
1 pintje zaan* van melk 1/4 lb bitterkoek
=jes fijn gestoten 5 dooyers van Eyeren
3 met wit wel geklopt doet alles by
elkanderen gestadig roeren door laten
kooken in een schaaltje gedaan voor
dat men het op tafel brengt bestrooid
men het dik met roode suiker**
brand dit met een geloejende schap er
boven te houden'

*zaan: room van de melk, ook wel zoetemelk genoemd
** rode suiker: perensuiker, palmsuiker (Gula Merah)