Er is me vroeger altijd geleerd dat ik voorzichtig moet zijn met het eten van paddestoelen, vruchten of blaadjes die in het wild groeien. Toch waren er een paar uitzonderingen: bramen en zuring. Ik herinner me nog dat de zuring groeide langs de kant van de weg, vlakbij de sloot. En die blaadjes kan je gewoon eten; ze smaken een beetje - het woord zegt het al- zurig.  Zuring groeit in de buurt van brandnetels en de blaadjes van de zuring hebben een verzachtende werking tegen brandnetelsteken. Wat is alles in de natuur toch goed geregeld: het geneesmiddel groeit vlak bij de boosdoener!

Wat ik niet wist was dat zuring ook echt als groente gegeten kan worden, gekookt, gestoofd of in een stamppot. Het is zeker geen groente die in de supermarkt te vinden is. In de negentiende eeuw werd zuring blijkbaar nog wel als een gangbare groente beschouwd, getuige onderstaand recept:

Zùùring

Doet men in een pot waar een kluit
boter in gesmolten is, zonder water men
laat hen zo gaar stoven. men maakt
hem ook zoo in en smelt er een schol vet over.

Voor het originele recept: klik hier.

1 Comment

1. Anoniem on 24 juni 2012 om 19:26

   Leuk artikel!
   
   En vooral leuk om meer over planten te weten. Tegenwoordig kent men alleen rozen en gras, terwijl er duizenden soorten bloemen en planten op aarde leven.
   
   groetjes